De tv is een bij uitstek geschikt medium om de menselijke zwakheden uit te melken. Je kunt het zo gek niet bedenken, of er is wel een programma aan gewijd. Dat is leerzaam en vermakelijk, maar ook ergerniswekkend. Programmamakers laten zich kennelijk zelden goed informeren over vigerende behandelmethoden van as-I-stoornissen. Dat kan leiden tot intrigerende beelden. Zo zien wij Charlie uit GTST een conversieverlamming oplopen doordat een familiegeheim wordt verklapt als zij net in zwijm ligt omdat zij tegen een paaltje is opgebotst. Een ten hemel schreiend traject volgt. We krijgen alle stereotypen over domme somatische artsen en zwaarwichtig zwatelende psychotherapeuten te zien. Onthulling van het geheim leidt niet tot plotseling herstel, dat moet ik ze wel weer nageven bij RTL4. Er wordt nog weken- nee maandenlang gestumperd.
