Existentiële psychotherapie wordt hier beschreven als een psychotherapie die levensproblemen niet uitsluit, maar uitdrukkelijk als voorwerp van gesprek neemt. Anders dan gebruikelijk is, wordt existentiële psychotherapie niet opgevat als een toepassing van het filosofische gedachtegoed, maar worden inhoud en praktijk ontleend aan de psychotherapeutische traditie zelf. Betoogd wordt dat aandacht voor existentiële thema’s wezenlijk is voor psychotherapie en dat uitsluiting ervan wijst op een beperkte opvatting van psychotherapie. Existentiële psychotherapie kan een belangrijke bijdrage leveren aan het hervinden van de oorspronkelijke identiteit van psychotherapie, die in onze tijd steeds meer verloren dreigt te gaan.
