Doel: Het gebruik van corticosteroïden bij de behandeling van zeer premature pasgeborenen met ernstige en uitzichtloze pulmonale problematiek is controversieel gezien de verhoogde kans op latere neuromotorische problemen. In het lumc gebruiken we daarom op strikt vitale indicatie een kort, laaggedoseerd dexamethasonschema in de 2e-4e levensweek. Langetermijnstudies over de uitkomsten van deze behandelwijze zijn niet voorhanden.
Opzet: Retrospectief beschrijvend onderzoek.
Methode: Wij vergeleken de uitkomsten op de leeftijd van 2 jaar van 53 zeer premature kinderen (gemiddelde zwangerschapsduur 27 weken en 2 dagen en geboortegewicht 924 g) die neonataal met dexamethason waren behandeld, met die van een even grote groep zeer premature kinderen die langdurig (>21 dagen) beademd werden, maar geen dexamethason kregen (27 weken en 4 dagen, 1008 g).
Resultaten: Veertig procent van de kinderen in de dexamethasongroep had een ongunstige uitkomst: 26% overleed en 13% ontwikkelde een ernstige handicap. In de controlegroep was geen sterfte; 14% van de kinderen had een ernstige handicap ontwikkeld op de leeftijd van 2 jaar. In de overlevende kinderen was er geen verschil in de incidentie van ernstige handicap in de dexamethasongroep (18%) en in de controlegroep (14%).
Conclusies: Ondanks gebruik van een kort, laaggedoseerd dexamethasonschema (cumulatieve dosis 2,3 mg/kg) overleed 26% van de zeer jonge prematuren met ernstige pulmonale problematiek. Dexamethasonbehandeling verhoogt het percentage kinderen met een handicap op de leeftijd van 2 jaar echter niet significant.
