De problematiek van kinderen met een stoornis in de seksuele ontwikkeling trekt de laatste jaren veel aandacht. De ethische rechtvaardiging van de behandeling zoals die is ontstaan na de Tweede Wereldoorlog staat daarbij ernstig ter discussie. In plaats van die traditionele behandeling krijgt de keuzevrijheid van de betrokkene meer aandacht. Deze bijdrage richt zich op de ethische controverse. Gepleit wordt voor zorgvuldig multidisciplinair evaluatieonderzoek van behandelingen. Ethische uitgangspunten en idealen dienen eveneens te worden meegenomen, met het belang van de patiënt als ultiem criterium.
