Twee meisjes van 5 en 13 jaar werden door de kinderarts en kinderneuroloog gezien vanwege sinds de geboorte bestaand overmatig kwijlen en dysartrie. Bij het jongste meisje waren er tevens slikstoornissen en bij het oudste meisje een lichte hemiparese rechts. Een MRI van de hersenen liet bilateraal weefselschade zien rond de sulcus centralis en de fissuur van Sylvius. De diagnose syndroom van Worster-Drought (WDS) werd gesteld. Beide meisjes werden doorverwezen naar de kinderrevalidatiearts, die een multidisciplinaire behandeling startte met de nadruk op de logopedie. Door mondmotorische oefeningen nam het kwijlen af en verbeterde de articulatie. Het syndroom van Worster-Drought is niet eenduidig gedefinieerd, en wordt daardoor vaak niet herkend. Het is een niet-progressief congenitaal of vroeg verworven pseudobulbair syndroom met kwijlen, dysartrie, voedingsproblemen en piramidale stoornissen als belangrijkste symptomen. Een multidisciplinaire behandeling wordt geadviseerd.
