Op alle groepen is het moeilijk voor de begeleiding om de aandacht te verdelen. Je staat met zijn tweeën voor een groep met zeven jongeren of kinderen. Als je geluk hebt, heb je nog een stagiaire die ook een steentje bij kan dragen. Als cliënt heb ik de begeleiding zien worstelen met het feit dat ieder kind zo zijn aandacht nodig heeft. Als we na het eten of uit school afspraakjes gingen maken, vroegen sommigen, en ik ook, om een spelletje te doen met een van de begeleiding. Als ik dan pech had, deden ook nog twee of drie groepsgenootjes mee. Het was echt vervelend dat er maar heel weinig tijd was voor de cliënten.En dan had je ook nog de overdracht, dan zaten we een uur lang op onze kamer. En we mochten er niet vanaf. Ik geloof niet dat dat was om tot onszelf te komen. Het was eerder omdat de begeleiding de tijd nodig had om over te dragen. Maar een uur lang? Echt, ik heb mijn kamer meerdere malen anders ingericht, en wel 50 nieuwsberichten voor de gein ingesproken op mijn radio, maar dat uur bleef altijd een heel lang uur. En als je van je kamer kwam, kreeg je ook nog straf. Mits ze het ontdekten natuurlijk.
