In deze studie beschrijven we een single-case experimental design (SCED) onderzoeksprotocol. Daarvoor deden we een onderzoek naar de effectiviteit en mogelijke mechanismen van de Resolutions Approach (RA), een multidisciplinaire interventie voor het stoppen van kindermishandeling en voor het bevorderen van veiligheid binnen het gezin. Vanwege de heterogeniteit van de populatie en het nieuwe onderwerp, maakten we een opzet voor een SCED, met een baselineperiode (fase A) en een behandelperiode (fase B). De deelnemersgroep bestaat uit vijftien gezinnen met kinderen tussen acht en achttien jaar, waarbij door meer dan een informant specifieke signalen van kindermishandeling zijn gemeld. RA bestaat uit twintig sessies en deze interventie wordt aangeboden binnen de context van individu, gezin en sociaal netwerk. Metingen voor primaire uitkomsten (incidenten van kindermishandeling) en secundaire uitkomsten (emotionele en gedragsproblemen van de kinderen, ouderlijke stress, band tussen ouder en kind) vinden plaats bij aanvang van de baselineperiode, bij het begin en einde van de behandeling en bij de twee follow-ups. Gepersonaliseerde, idiosyncratische metingen van de belangrijkste problemen binnen het gezin vinden wekelijks plaats. Aan het einde van de behandeling wordt met het gezin een kwalitatief interview afgenomen, waarin wordt gekeken wat de krachtigste verandermechanismen en behandelcomponenten waren. Tijdens bijeenkomsten met het sociaal netwerk worden de ervaren veiligheid gemeten, en de openheid over kindermishandeling. Met deze studie komen we onzes inziens tegemoet aan de vraag van ggz-medewerkers naar meer evidence-based interventies voor kindermishandeling. Beperkingen van de studie, zoals vertekeningen in de rapportage van ouders over kindermishandeling, worden ook besproken.
