Laat me met rust, maar laat me niet alleen

De Vlaamse schrijfster Kristien Hemmerechts wordt benaderd door Ann, een 39-jarige vrouw met een jarenlange geschiedenis van anorexia die haar levensverhaal wil laten optekenen voordat ze sterft. Ze is ‘uitgetherapied’ en zoekt een manier om haar leven mooi af te sluiten. Ze ziet geen kans meer op genezing, is het strijden moe en wil een eind aan haar leven maken. Hemmerechts gaat op het verzoek in en beschrijft haar historie aan de hand van gesprekken met Ann, dagboekfragmenten, gesprekken met haar moeder en twee broers (de vader is overleden), haar artsen en andere professionals op het gebied van anorexia. De eetstoornis van Ann is ontstaan als een manier om nee te zeggen tegen haar vader, die vanaf jonge leeftijd ’s nachts haar kamer binnenkwam en haar seksueel misbruikte. ‘Om mezelf achteraf tot rust te brengen, telde ik mijn vingers en tenen. Het zou allemaal goed komen, want ik had nog altijd tien vingers en tenen. En die zijn allemaal van mij.’ Maar de nacht mocht niet doordringen in de dag. Om te overleven verdringt Ann als jong meisje wat er tussen haar en haar vader gebeurde. Pas na bijna twintig jaar van therapieën en opnamen wordt de incest benoemd. …