‘Als je net zo kijkt als de vorige keer ram ik je meteen het raam uit.’ Mevrouw H. valt zogezegd met de deur in huis. Ze kijkt daarbij eerder verongelijkt dan agressief.
Ik snap het wel. De hormoonbehandeling voor de in vitro fertilisatie is aangeslagen. Als het vapeurke is opgetrokken komt de relativering. ‘Het gaat echt buiten me om hoor. Ik vind je best een lieverd.’ Ik houd het nog maar bij de hormooneffecten.
‘Neem een stoel,’ begin ik neutraal. ‘Man, ik kan heel niet meer zitten, me hele kont is blauw gespoten met die hormonen. Hier, kijk.’ Ik wil het zo wel geloven, maar te laat.
