In het kader van het toenemende belang van registratie in de jeugdzorg worden de eigenschappen en mogelijkheden van bekende (semi-)gestructureerde interviews voor DSM-classificatie van probleemgedrag bij kinderen en jeugdigen kort besproken. Vervolgens wordt verslag gedaan van een enquête naar gebruik van dergelijke instrumenten in Nederlandse kinder- en jeugdpsychiatrische instellingen. Uit een bevraging in 21 instellingen blijkt onder meer dat de bekendheid met gestructureerde interviews en het gebruik ervan in de klinische praktijk gering zijn, evenals de verwachtingen die men ervan heeft. In de discussie wordt ingegaan op factoren die hierbij mogelijk een rol spelen, op de noodzaak van betrouwbaarheidsverhogende procedures en op aandachtspunten bij eventueel gebruik van de interviews binnen jeugdzorg-instellingen.