In deze rubriek komt meestal een intrigerende kwestie aan de orde, waarover vervolgens helderheid wordt verschaft. Dit keer verloopt dat wat anders. Het verhaal begint weliswaar echt in de wandelgang, maar verzandt aan het eind in een doolhof. Soms gaat dat zo. Ik hield enkele collega's van de GGZ, circuit Jeugd staande en legde ze deze vraag voor: ‘Worden kinderen en adolescenten met een verstandelijke handicap ooit wel eens bij ons behandeld?’ Deze vraag werd eensgezind met ‘nee’ beantwoord. Dat deden we in principe niet.
