Dystonie, een bewegingsstoornis die zich uit in abnormale, draaiende, wringende, repetitieve bewegingen, werd aanvankelijk gezien als een vorm van hysterie. Voortschrijdend inzicht leidde ertoe dat dystonie werd opgevat als een bewegingsstoornis waarvan de oorzaak gelegen zou zijn in de basale ganglia. De remming van de basale ganglia op de cerebrale cortex zou zijn afgenomen waardoor vooral het motorische systeem hyperactief kon worden Thans wordt deze opvatting als te simplistisch van de hand gewezen. fmri- en rtms-technieken laten zien dat de pariëtale cortex een belangrijke rol speelt bij dystonie. Paulien de Vries doet verslag van de nieuwste inzichten die gekenmerkt worden door de gedachte dat dystonie eerder een stoornis is in de voorbereiding van de beweging dan in de beweging zelf. De abnormale verwerking van zintuiglijke (sensibele) informatie en/of een abnormaal gebruik van deze informatie voor het plannen van een beweging lijkt een grote rol te spelen bij de ontwikkeling van dystonie.
