Verslaving is een chronische ziekte die gekenmerkt wordt door een mentale obsessie en/of dwangmatig gedrag rond het gebruik van een bepaalde stof (drugs) of betreffende een handeling (seks, gokken), ondanks het feit dat dit gedrag vergaande negatieve gevolgen heeft. Meer dan andere aandoeningen is verslaving stigmatiserend. ‘Normale’, niet verslaafde personen denken vaak dat wilskracht (‘sterker dan drank’) voldoende is. Dit is een veel te simpele perceptie en onderschat de aard van verslaving. In dit artikel hoop ik duidelijk te maken dat verslaving een ziekte is zoals andere psychiatrische ziekten, met een onderliggende hersenpathologie die begrippen als wilskracht en keuzes juist structureel ondermijnt. Ik beperk me tot de verslaving aan geestveranderende middelen die ik hierna drugs noem. (Voor alle duidelijkheid: alcohol is ook een drug). Ik ga niet diep in op specifieke verslavingen, maar leg de nadruk op wat al deze verslavingen gemeen hebben.
