Bij extreme kou in de winter is buiten slapen onverantwoord. Gemeenten besluiten dan vaak tot het bij opvangvoorzieningen beschikbaar stellen van extra bedden voor mensen zonder vaste woon- of verblijfplaats. Tijdens deze winterkouderegeling trekt de opvang daklozen die anders gemakkelijk buiten beeld blijven. Het is een unieke gelegenheid om de omvang van de daklozenpopulatie en het profiel van de dan bereikte daklozen te bepalen. GGD Amsterdam doet tijdens de winterkouderegeling al enkele jaren onderzoek naar omvang en kenmerken van genoemde groep en beziet onder meer de herkomst van de mensen, de binding met de gemeente Amsterdam en hun middelengebruik en zorggebruik. Dit artikel doet hiervan verslag.
