Vóór de succesvolle inrichting van hostels waren de zogenaamde zorgcentra in Utrecht een belangrijke voorziening voor dakloze verslaafden. Functioneerden deze aanvankelijk vooral als gebruiksruimten en voor de verlening van basale hulp, later kregen zij ook een rol in doorverwijzing naar verdere hulp. Wij onderzochten of de dossiervoering in deze voorziening te verbeteren viel. Met behulp van een interviewonderzoek bij sleutelfiguren stelden wij vast welke informatie er voor deze categorie cliënten beschikbaar zou moeten zijn. Wij legden die lijst naast de feitelijke beschikbare informatie en stelden vast dat die niet op alle punten optimaal was. De onderwerpenlijst en de ontwikkelde criteria bieden aanknopingspunten voor verbetering bij het vastleggen van informatie over deze en verwante groepen cliënten.
