Dit hoofdstuk komt terug op enkele hoofdthema’s van het boek om te bepalen wat de meestbelovende onderzoeksgebieden zijn om prikkelbaarheid en de onderliggende mechanismen ervan te begrijpen. Toekomstig onderzoek zou zich in het bijzonder kunnen richten op hoe prikkelbaarheid kan worden onderscheiden van andere emoties, hoe we de heterogeniteit en hersenmechanismen ervan kunnen begrijpen en hoe we de duur ervan kunnen vertalen naar klinisch relevante tijdschalen. Het bewijsmateriaal tot nu toe suggereert dat prikkelbaarheid een dimensie is die bij verschillende stoornissen voorkomt. Zij is gecorreleerd met andere dimensies van psychopathologie (bijvoorbeeld angst), maar is er ook van te onderscheiden. Bovendien lijkt zij haar eigen ontwikkelingsverloop te volgen met een aanzienlijke stabiliteit door de tijd heen. Daarnaast voorspelt prikkelbaarheid onafhankelijk van de aanwezigheid van andere aandoeningen toekomstige psychopathologie en beperkingen. Het blijft onduidelijk of de prikkelbaarheid die men bijvoorbeeld bij ADHD aantreft, dezelfde etiologie heeft als die van een kind met depressie.
