Prikkelbaarheid kan worden gedefinieerd als een toestand van neiging tot woede. In dit hoofdstuk wordt deze definitie als uitgangspunt genomen en wordt geprobeerd ze uit te breiden en aan te scherpen. Met prikkelbaarheid wordt, hier en in de bredere psychiatrische en psychologische literatuur, verwezen naar een emotioneel gekleurde toestand. Het is echter onduidelijk of prikkelbaarheid moet worden beschouwd als een stemming, een emotie of een temperamentsdispositie. Prikkelbaarheid wordt vaak gebruikt als synoniem van termen zoals woede, stemmingsinstabiliteit of stemmingsdisregulatie. In dit hoofdstuk worden de oorsprong van sommige van deze termen en hun overlapping met elkaar besproken, samen met de vaak impliciete theoretische aannames die de term ‘disregulatie’ onderbouwen en hoe dit klinische overwegingen en onderzoeksplannen beïnvloedt. Het hoofdstuk eindigt met een heuristisch schema dat de termen in de belangrijkste huidige theorieën over stemming en emotie kadert.
