Hoewel prikkelbaarheid een van de meest voorkomende redenen is voor verwijzing van kinderen naar de geestelijke gezondheidszorg, is het lang een van de minst beoordeelde klinische presentaties geweest. Dit hoofdstuk beschrijft een systematische aanpak voor het beoordelen van prikkelbaarheid bij kinderen en hun families. Dit gaat van het begrijpen hoe gezinnen het probleem kunnen communiceren tot hoe clinici prikkelbaarheid op een betrouwbare manier kunnen meten, met inbegrip van het gebruik van screeningsinstrumenten. Er wordt gesproken over waarom de duur en frequentie van prikkelbaarheid, woede-uitbarstingen en driftbuien belangrijk zijn voor de differentiële diagnose en hoe de context belangrijke aanwijzingen kan geven voor het kiezen van werkzame behandelingen.
