In dit hoofdstuk wordt de ontwikkeling van speltherapie als methodiek binnen de cognitieve gedragstherapie en schematherapie beschreven. De communicatie tussen therapeut, kind en ouders staat daarbij centraal. De begrippenkaders van beide therapievormen worden toegelicht en uitgewerkt in twee casussen, waarbij spel en verbeelding als communicatiemiddel en therapietechniek bij beide centraal staan. Beschreven wordt het spel van buien en valkuilen als poging het schematherapieproces, de conceptualisatie ervan, schemamodi en copingmodi voor alle leeftijden visueel, begrijpelijk, eenvoudig en aantrekkelijk te maken. Gehoopt wordt dat er nieuwe verfrissende methoden voor de communicatie in therapie met ‘moeilijke kinderen en jeugdigen’ zullen volgen en therapietechnieken steeds doeltreffender kunnen worden.