Tijdens het lezen van het commentaar van Verbeek en Blonk bekroop mij een gevoel van verbazing. Niet zozeer de inhoud van het commentaar, dat ik in grote lijnen zelfs onderschrijf, als wel de suggestieve teneur, was hiervan de oorzaak. Ik zal dit toelichten.
De auteurs spreken hun verbazing uit over zowel de inhoud als de kwaliteit van het artikel. Bij beschouwing van de commentaren blijkt het slechts één paragraaf, te weten ‘Effecten van behandeling’ te betreffen. Over de rest van het artikel worden geen uitspraken gedaan.
