De status van de psychotherapie staat al sinds het optreden van haar eerste beoefenaars ter discussie. Voortdurend komt daarbij naar voren dat de psychotherapeut zich in een spanningsveld bevindt. Enerzijds is de psychotherapeut een hulpverlener, die reageert op de praktische noden van medemensen en hen steunt bij het zoeken naar een uitweg uit hun problemen. Anderzijds baseert hij zijn werk op theoretische inzichten in de aard van psychologische problemen en wetenschappelijk onderzoek naar de werkzaamheid van therapeutische activiteiten. Op dit punt verschilt de psychotherapie overigens niet van andere vormen van hulpverlening, zoals de geneeskunde, de verpleging of het maatschappelijk werk.
