‘Echte’ psychotherapeuten testen niet. Zo is het al heel lang. Toch worden ze wel geacht psychodiagnostiek te bedrijven. Zij doen dat hoofdzakelijk met twee databronnen in plaats van met drie: kijken en praten. Hun testvaardigheden zijn verouderd, versleten of anderszins achteruitgegaan. Zij lopen, zeker bij complexe stoornissen, uit de pas met de tegenwoordige richtlijnen (Derksen, 2004). Maar de psychologie bevindt zich in een positieve fase: zelfs voor de psychologen / psychotherapeuten is er hoop. Psychologische tests worden namelijk niet meer uitsluitend afgenomen volgens het aloude ‘diagnose-recept’ model. Ze worden steeds vaker direct met de psychologische behandeling en psychotherapie verbonden door middel van een dialoog over de bevindingen en eventuele tegenstellingen daarin (Finn, 1996; 2007).