Het natuurwetenschappelijk ziektebegrip heeft geleid tot een sterk curatieve oriëntatie van de gezondheidszorg, terwijl veel epidemieën effectief zijn bestreden via preventieve maatregelen. Het belang van preventie wordt door steeds meer mensen onderkend. In sociologische zin is het onderscheid naar primaire (voorkomen van ziekte), secundaire (vroegtijdige signalering) en tertiaire (voorkomen van verergering) preventie van belang evenals de indeling in micro-, meso- en macroniveau. Van elk probleem moet worden geanalyseerd wat de risicofactoren zijn en op welk niveau die liggen. Dat bepaalt voor een belangrijk deel de interventie die men kiest. Een belangrijke vraag is of verpleegkundigen ook een taak hebben met betrekking tot interventies die meer politiek van aard zijn, bijvoorbeeld bestrijden van milieuverontreiniging. Critici plaatsen de nodige kanttekeningen bij het preventiedenken. Preventie sluit aan bij de groeiende angst van de westerse mens voor ongeveer alles en vergroot de angst, aldus de critici. Vooral op bevolkingsonderzoeken is de nodige kritiek.
