Methodologie en statistiek stuiten vaak op weerstand bij klinisch werkzame psychologen, pedagogen en kinderpsychiaters. De bijdragen aan dit themanummer laten zien dat methodologie niet in de eerste plaats gaat over wiskunde, maar over het verhelderen van concepten. Zonder dat de moderne methodologie de pretentie heeft absolute waarheden te kunnen onthullen, reikt zij een veelvoud van methoden aan die helpen om de werkelijkheid zo goed mogelijk te benaderen. Enkele principes daarvan zijn ook heel geschikt voor de klinische praktijk.
