Hepatitis C is een bloedoverdraagbare leverziekte met een hoge prevalentie onder (ooit-injecterende) drugsgebruikers. Veel patiënten zijn niet opgespoord en daarmee een bron voor verdere verspreiding. Afgezien van verdere transmissie, kan een onbehandelde infectie op termijn leiden tot ernstige complicaties en de kwaliteit van leven fors verlagen. Echter, de ziekte is behandelbaar en de behandeling heeft vaak tevens een gunstig neveneffect op het algemeen (maatschappelijk) functioneren van de patiënt. In dit artikel geven we argumenten die het belang van goede hepatitis C-zorg onderstrepen. Ook beschrijven we waarom de verslavingszorg een grote rol zou kunnen spelen juist in de zorg rond deze somatische aandoening, maar dat dit nog niet op grote schaal gebeurt. Die zorg zou zich idealiter uitstrekken van voorlichting en opsporing van dragers, tot ondersteuning bij de behandeling en nazorg om de verbeteringen in gezondheid en sociaal-maatschappelijk functioneren vast te houden. De behandeling zelf is overigens de verantwoordelijkheid van een leverspecialist in het ziekenhuis. Wij bepleiten een versterking van de hepatitis C-zorg aan drugsgebruikers vanuit de verslavingszorginstellingen.
