Toen ik als bedrijfsarts begon, was ik ook als arts nog weinig ervaren. Feitelijk was het bedrijfsgeneeskundig spreekuur mijn eerste grote spreekuurervaring. Massaal. Van negen tot één per kwartier twee patiënten. Normen, gesteld door mijn voorganger die door personeelsgebrek tot ruim na zijn pensioen was aangebleven. Al op de eerste dag bleek dat ik die prestatie niet kon evenaren. Toen ik de laatste patiënt gedag zei was het al tegen half drie in de middag. Tijdens het spreekuur had de doktersassistente al verscheidene malen bezorgd om de hoek gekeken.
