Wat de patiënt zelf vindt van en hoe hij/zij omgaat met ziekte en herstel speelt een grote rol bij verzuim, arbeidsongeschiktheid en reïntegratie. Als de door de patiënt ervaren gezondheidsstatus en herstelmogelijkheden verschillen van de door de bedrijfsarts ingeschatte herstelmogelijkheden en gezondheidsstatus kan dit leiden tot spanning in de ‘werk’relatie. Hierdoor zal suboptimale advisering door de bedrijfsarts plaatsvinden en kan er minder tevredenheid zijn bij de patiënt.
Onderzoek is verricht om beter inzicht te verwerven in de ervaren herstelmogelijkheden en gezondheidsstatus van de zieke werknemer. En is er overeenkomst in de door de bedrijfsarts ingeschatte herstelmogelijkheid en gezondheidsstatus en de door de patiënt ervaren herstelmogelijkheid en gezondheidsstatus? Met behulp van vragenlijsten is nagegaan of er consensus is, en of consensus samenhangt met een hogere score van patiënttevredenheid.
Uit het onderzoek blijkt dat er tussen artsen en patiënten verschillen van inzicht zijn in het herstelvermogen, in de ervaren gezondheid en in de gezondheidsstatus. Wat betreft de samenhang tussen consensus en patiënttevredenheid blijkt dat er in deze onderzoeksgroep geen significant verschil zichtbaar is en ook geen eenduidige trend. Als de patiënt en de arts het met elkaar eens zijn over het herstelvermogen, wordt er door de patiënt hoger gescoord wat betreft de tevredenheid (niet significant). Maar als de patiënt en de dokter het eens zijn over gezondheidsstatus en over de inschatting van de hersteltijd en prognose is er geen duidelijk verschil in de mate van tevredenheid.
