Doel.
In deze studie wordt het effect van het SLIK-programma (slikken leren bij kinderen met beperkingen) vergeleken met geen of andere, niet-gedragstherapeutisch georiënteerde procedures op het verloop van chronische voedselweigering bij kinderen. Zevenenzestig kinderen participeerden in de studie. Tweeëntwintig van hen namen niet deel aan het SLIK-programma, omdat ze op een andere wijze werden behandeld of op een wachtlijst stonden voor behandeling. Zij waren toegewezen aan de controlegroep.
Resultaten.
Verschilscores in voedselopname voor de SLIK-groep en de controlegroep tussen voormeting en twee jaar later werden geanalyseerd met een non-parametrische χ2-toets voor twee onafhankelijke groepen. Dit liet een significant effect zien ten gunste van kinderen die waren behandeld met het SLIK-programma. Het al dan niet lijden aan reflux had geen effect op de resultaten van het SLIK-programma.
Conclusie.
Aanbevolen wordt kinderen met chronische voedselweigering te behandelen met het SLIK-programma, bestaande uit procedures ontleend aan de gedragstherapie.