Op de eerste hulp verschijnt Nadia Mourabi, een Marokkaans meisje van acht jaar met haar moeder. Nadia is bekend op de afdeling kindergeneeskunde waar ze onder behandeling is voor astma. Nadia heeft sinds een maand klachten van moeizame spraak, voornamelijk dysartrie, loopstoornissen (ze sleept met haar linkerbeen en -voet), problemen met schrijven en momenten van afwezigheid. De behandelend kinderarts wil weten of Nadia ook koorts heeft gehad, maar dit blijft onduidelijk. Bij het lichamelijk onderzoek ziet de arts een niet-ziek, alert maar verlegen meisje met goede spraak. Nadia heeft geen koorts. Onderzoek van hoofd-halsgebied, hart, longen en buik toont geen afwijkingen. Uit neurologisch onderzoek wordt het volgende geconcludeerd: niet meningeaal geprikkeld, lopen gestoord, zakt door linkerbeen, spiertonus verminderd.
