Een 15-jarig meisje is als gevolg van angst om te braken erg afgevallen. Gezien haar slechte lichamelijke conditie moet zij zo snel mogelijk aankomen. Maar hoe?
De meest geëigende behandelmethode bij braakangst is exposure, blootstelling aan het braken. Maar dat wil het meisje beslist niet. De therapeut gaat hierin mee. Veel en uitgebreid over de klachten praten leidt tot een beter zicht op de klachten en een goede werkrelatie. Uiteindelijk wordt de exposure niet gericht op het braken zelf, maar op de situaties waarin de braakangst voorkomt. Dat helpt. Al snel kan het meisje actief en zelfstandig het oefenrepertoire uitbreiden, totdat ze normaal eet, alles weer kan doen en aankomt in gewicht. Respect voor de wensen en het tempo van het meisje lijkt in belangrijke mate te hebben bijgedragen aan de succesvolle en redelijk snelle behandeling van een, op het eerste gezicht, lastige puber met een lastige klacht.