In 1995 schreef ik een kritiek op het werk van Hellinger (Van Lawick, 1995). De groeiende belangstelling voor deze man en zijn werk verontrustte me. Ik meende toen dat de golf van aandacht van voorbijgaande aard zou zijn. Het tegendeel is het geval gebleken: de populariteit van zijn aanpak van psychische problematiek middels familieopstellingen lijkt alleen maar toe te nemen. Overal worden familieopstellingen gemaakt, niet alleen in de GGZ; in bedrijven hebben organisatieopstellingen om samenwerkingsproblemen te verhelderen een grote vlucht genomen (Weber & Hellinger, 2002). In 1995 bestond er één standaardwerk over Hellinger (Weber, 1994). De laatste tien jaar verschenen er zeventien Duitse en acht Nederlandse boeken over zijn denken en werk. Hellinger noemt zijn werk ’systemische therapie’ en nieuwe auteurs nemen deze term over, zodat steeds meer mensen ‘systemische therapie’ of ‘systeemtherapie’ gelijkstellen aan therapie volgens Bert Hellinger. Er zijn in vele landen Hellinger-instituten opgericht en websites gestart.