Vangnetters zijn, in vergelijking met werknemers met een vast dienstverband, een kwetsbare groep voor het risico op ziekteverzuim. Dit komt mogelijk mede door een groter risico op beroepsziekten. In dit onderzoek is bepaald hoe vaak beroepsziekten vóórkomen in de vangnetpopulatie en hoe lang vangnetters met een beroepsziekte verzuimen. Met behulp van het vijfstappenplan (diagnose → relatie met werk → blootstelling → factoren buiten werk → beoordeling), en in samenwerking met het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten (NCvB) werd, binnen de praktijk van een verzekeringsarts, een half jaar lang beoordeeld of er bij de verzuimende vangnetter (n=197) sprake was van een beroepsziekte.
Vijftien beroepsziekten werden gediagnosticeerd gedurende een periode van 6 maanden (n=15 per 0,5 jaar, 8% van de vangnetters). Vergeleken met bedrijfsartsen die een extra scholingsprogramma hebben gehad in het beoordelen van beroepsziekten, komen beroepsziekten 2,5 maal vaker voor in de onderzochte vangnetpopulatie. Ten opzichte van de vangnetter zonder beroepsziekte verzuimde de vangnetter met een beroepsziekte 1,5 maal langer, werd 2,6 keer vaker de wachttijd voor de WIA vol gemaakt en werd bijna tweemaal zo vaak een WIA-uitkering toegekend. Op basis van deze cijfers blijkt dat het hebben van een beroepsziekte in de vangnetpopulatie participatiebelemmerend is.
