De menselijke waarneming is in de hersenen geordend naar modaliteit (horen, zien, voelen enz.) en binnen iedere modaliteit kan men weer verschillende submodulen onderscheiden, bijvoorbeeld zien van beweging, van kleur, van gezichten. Een agnosie is een stoornis van de herkenning bij intacte primaire sensorische functie. Bij de agnosieën kunnen twee uitersten onderscheiden worden: bij de perceptuele agnosie gaat het om elementaire sensorische aspecten (vorm, kleur, toonhoogte enz.), bij de associatieve (conceptuele) agnosie wordt de betekenis van de waarneming niet begrepen. Los hiervan kan men de agnosieën indelen naar modaliteit: visuele (vormen, kleuren, gezichten), auditieve (spraakklanken, geluiden van het dagelijks leven, muziek) en tactiele agnosie (vorm, oppervlak). Daarnaast bestaan complexe of moeilijk in te delen vormen van agnosie, zoals de somato-agnosie (stoornissen van lichaamsschema), spatiële agnosie (ruimtelijke desoriëntatie) en simultaan-agnosie (geen verband zien tussen elementen). Agnosieën kunnen voor de patiënt onaangename gevolgen hebben: voelt zich onzeker in verkeer of supermarkt, is terughoudend in sociale contacten (stoornissen van gezichtsherkenning), schrikt van onbelangrijke dagelijkse geluiden, verdwaalt bij het uitlaten van de hond.
