Het wordt wetenschappers niet altijd in dank afgenomen wanneer ze andere dan de gangbare opvattingen ventileren. Een goed voorbeeld hiervan is prof. dr. W. Buikhuisen, die in de jaren tachtig van de vorige eeuw onderzocht en aantoonde dat criminaliteit genetisch bepaald zou kunnen zijn. Terwijl verwondering en verder onderzoek het antwoord had moeten zijn op zijn bevindingen, reageerden de media furieus, collegae zwegen stil en er volgde een abrupt einde van een prachtige carrière. Achteraf bleek dat Buikhuisen gelijk had.
