Na het lezen van de recensie van A.N.H. Weel 1,2 in TBV van oktober jl. pak ik zijn handschoen op: namelijk je eigen mening vormen. Ik zal niet ontkennen enigszins bevooroordeeld te zijn, omdat ik tijdens het ontstaansproces van dit boek meelezer ben geweest. Aan de andere kant heb ik daardoor ook kunnen volgen wat de bedoeling is. Inderdaad is er geen sprake van een wetenschappelijke pretentie. Het wil mensen een handreiking bieden en dat doet het mijns inziens. Hoogbegaafdheid is geen ziekte, integendeel zou ik zeggen. Dat wil niet zeggen, dat iedere hogere begaafde 40 jaar lang probleemloos in zijn werkomgeving vertoeft. Zoals ik van een psycholoog die het boek gelezen heeft, hoorde: ‘Het lijken net gewone mensen, maar wel met specifieke kenmerken.’
