Ik stel mij regelmatig de vraag of iets moet of zal blijven bestaan. Alles verandert immers. Ik vervreemd me dan van datgene wat door iedereen als vanzelfsprekend wordt gezien. Zo heb ik mij in het verleden afgevraagd of de Riaggs moesten blijven bestaan. Nog voordat ik het antwoord wist, werden ze al opgeheven. Nu vraag ik mij geregeld af waarom de verslavingzorg als aparte sector moet overleven. Er zijn immers genoeg argumenten om deze sector te integreren in bijvoorbeeld de algemene ggz-voorzieningen. Ga zo maar door. Niemand dwingt mij om bij mezelf te rade te gaan of het voortbestaan van iets nog wel nuttig of noodzakelijk is. Het gaat vanzelf.
