Er zijn legio films gemaakt over verslaving, verslaafden en drugs in het algemeen - zelfs in het puriteinse Amerika. Voor de meeste van die films moet het publiek moeite doen om ze te kunnen zien: hoe confronterender de film, des te dieper deze wordt weggestopt in kleine arthouse-cinema’s (vergelijkbaar met de Nederlandse filmhuizen). Met tv-series ligt dat anders. Omroepen zijn bang dat kleine kinderen al zappend een schokkend beeld zouden kunnen tegenkomen en nog banger dat ouders een miljoenenclaim indienen wegens ‘emotional damage’. De tere kinderziel voor eeuwig bekrast door de aanblik van een drugsgebruiker in breedbeeld.
