Eenmaal een dief, altijd een dief. Waar rook is, is vuur. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt. Spreekwoorden zijn gestolde vooroordelen. En zoals bij veel vooroordelen het geval is: voor veel mensen zijn ze waar, dus je kunt ze niet zomaar naast je neerleggen. Hoe zit het nu met bedrijfsartsen, die uiteindelijk (direct of indirect) het brood van de werkgever eten? Of de verwijten van partijdigheid nu terecht zijn of niet, in ieder geval is die financiële afhankelijkheid een ernstige bedreiging van het functioneren van de bedrijfsarts, die pas opgelost wordt als de werkgever niet meer de (enige) opdrachtgever is.
