Hulpverleners willen hun cliënten beter maken. Dat lukt gelukkig vaak. Maar als het niet dreigt te lukken, wil je daar als hulpverlener goed op kunnen reageren. Het blijkt niet gemakkelijk om cliënten die niet goed reageren op de behandeling te herkennen. Het routinematig meten van uitkomsten kan daarbij helpen. Tenminste, als je de uitkomsten ook bespreekt met de cliënt. In een notendop is dat Routine Outcome Monitoring (ROM), en die leidt niet alleen tot een betere herkenning van cliënten die niet reageren op de behandeling, maar draagt ook bij aan transparantie over de zorg en het versterken van de autonomie van de cliënt, én helpt bij gedeelde besluitvorming. Samen zorgt dat voor effectieve behandelingen.
