Terminale sedatie kan een vorm van palliatieve zorg zijn, waarbij stap voor stap wordt ingespeeld op onbehandelbare symptomen die een stervende in zijn laatste dagen kwellen. Maar er is ook een andere kant aan dit verschijnsel: een grijs gebied waar terminale sedatie in overleg tussen arts en patiënt wordt toegepast om het leven te beëindigen zonder het euthanasie te hoeven noemen. Hoe moet je daar nu tegenaan kijken, vraagt Bert Keizer zich af. Is er een vorm van toetsing nodig? Nee, zeggen verpleeghuisartsen Antonides en Droog: ‘Medische urgentie gaat voor.’
