‘Ok mensen die weten dat Paro een robot is en geen levend wezen, worden emotioneel door hem geraakt.’ Dat schrijft Linus Vanlaere in het eerste artikel van deze nieuwe jaargang van Denkbeeld, ‘Wat doen we met Paro? Ethiek en praktijk’. Over deze zeehond – oh nee, het is geen échte zeehond, maar een knuffelrobot! - het volgende verhaal. Enkele jaren geleden nam ik deel aan een workshop over Paro. Een activiteitenbegeleidster en haar manager vertelden er over hun jarenlange positieve ervaringen met het ‘beestje’ in de dementiezorg. De activiteitenbegeleidster was enthousiast aan het woord, de manager droomde met Paro op haar schoot wat weg. Waarschijnlijk had ze het verhaal al vaker horen vertellen.
