'Ieder voor zich en God voor ons allen' was vroeger het devies waarmee menig leraar het uitdelen van de proefwerken begeleidde. Dit in de hoop de latente neiging tot spiekgedrag te onderdrukken. Met het tanen van het geloof in God (hoe paradoxaal: juist in de op christelijke beginselen gegrondveste maatschappij) is er dus in het 'voor ons allen' helemaal de klad gekomen. Het 'ieder voor zich' daarentegen biedt meer dan genoeg compensatie en staat garant voor een bruin leven tot het 'waartoe en waarheen' - althans, zo denkt men.
