Pathologische gebitsslijtage lijkt het laatste decennium te zijn toegenomen, met als voornaamste oorzaak een verandering in het voedingspatroon waardoor erosieve componenten een belangrijkere rol zijn gaan spelen.1,2 De aanwezigheid van slijtage kan vaak snel worden opgemerkt, toch blijft adequate behandeling soms uit. Door inzicht te krijgen in de gevolgen van slijtage lijkt de aanpak vaak eenvoudiger. Een zorgvuldige planning voorafgaande aan de behandeling kan de clinicus helpen bij het bereiken van een fraai en succesvol eindresultaat. Met behulp van een casus wordt inzicht gegeven in de voorbereiding.
