Seksueel verlangen en opwinding: een psychofysiologisch perspectief op seksuele motivatie

In het dominante seksuele-responsmodel worden seksueel verlangen, seksuele opwinding, orgasme, en herstel onderscheiden als opeenvolgende fasen. Dit model werd oorspronkelijk beschreven door Masters en Johnson (1966), die zich daarbij baseerden op hun laboratoriumonderzoek naar seksuele responsen, en bestond uit opwinding, plateau, orgasme en herstelfase. Later werd dit model aangevuld door de psychiater en seksuoloog Helen Kaplan (1979) met de fase van het seksueel verlangen voorafgaand aan de opwindingsfase. Kaplan stelde zich seksueel verlangen voor als de expressie van een drift, vergelijkbaar met honger en dorst. In haar voorstelling van seksueel verlangen vinden we het psychoanalytische driftmodel terug: een gezichtspunt dat lang het denken over seksuele motivatie heeft gedomineerd. Ondanks het ontbreken van bewijs voor een homeostatisch mechanisme in menselijke seksuele motivatie is het concept van een seksuele drift overeind gebleven in het dominante seksuele-responsmodel en in de dsm-diagnose van verminderd seksueel verlangen gebaseerd op dat model (dsm-iv, 1994). …