Met de start van IB zijn zorggroepen ontstaan die de zorg voor mensen met diabetes namens de huisartsen in de eerste lijn zijn gaan organiseren. Veel zorggroepen zijn gestart met het contracteren van ketenzorg, om de financiën als het ware ‘veilig te stellen’, want in vele regio’s was de diabeteszorg al redelijk georganiseerd. Echter financiële afspraken maken met partners in de keten betekende voor veel zorggroepen (en zorgverzekeraars) dat de kwaliteit van zorg niet onbesproken kon blijven en dat daarover ook afspraken gemaakt moesten worden. Dit nieuwe licht op de zorgverlening heeft veel in beweging gebracht. Huisartsen moesten inzicht geven in de ‘kwaliteit’, wat resulteerde in gesprekken tussen zorgverleners onderling, tussen zorgverleners en zorgverzekeraars en sinds kort worden naast zorgverleners, zorgverzekeraars ook patiënten betrokken. Dit is een goede beweging die is ingezet, omdat uiteindelijk de patiënt de eigen regie steeds meer dient terug te krijgen en dat zorgaanbieders steeds meer (binnen de professionele kaders) handelen naar de wensen en behoeften van de patiënten.
