Op het eerste gezicht lijkt het pleidooi van De Haas voor een eenduidige omschrijving van het ‘zorgproduct psychotherapie’ sympathiek en op zijn plaats. Bruggenbouwers brengen partijen samen. Hoe dieper de kloof lijkt die de oevers scheidt, des te meer lof de bruggenbouwer oogst. De beschrijving van een ‘zorgproduct’ past trouwens in het bedrijfslevenjargon, dat tegenwoordig allerwegen populair is. Door hiertoe opdracht te geven neemt de Nederlandse Vereniging voor Psychotherapie (NVP) bovendien het voortouw in de op handen zijnde herdefiniëring van psychotherapie als een specialistische deskundigheid van psychiaters en klinisch psychologen. Bijval lijkt dan ook onontkoombaar.
Op het tweede gezicht echter heb ik verschillende bedenkingen. Die zijn zowel inhoudelijk als politiek van aard. Op beide facetten zal ik kort ingaan.
