Patiëntveiligheid is een belangrijk onderdeel van het professioneel handelen van zorgverleners. Heel veel zorg is van uitstekende kwaliteit, maar op onderdelen kunnen nog duidelijk verbeteringen worden bereikt. Onveilige zorg in de vorm van incidenten en complicaties leidt tot onbedoelde schade bij 7 % van de in het ziekenhuis opgenomen patiënten (Langelaan et al. 2013) en bij 10 % van de in het ziekenhuis overleden patiënten (Langelaan et al. 2017). Cognitieve beperkingen, onvoldoende tegen fouten beschermende barrières vanuit de organisatie, miscommunicatie, onvoldoende (goed opgeleid) personeel, problemen rond apparatuur en dilemma’s met afwegingen tussen snelheid en zorgvuldigheid zijn veelvoorkomende oorzaken. Melden, registreren en analyseren van incidenten en complicaties kan helpen bij het formuleren en uitvoeren van preventieve acties, evenals teamreflecties op basis van uitkomsten. Voorbeelden hiervan zijn gestandaardiseerde communicatie en teamtraining. De nieuwe verbeterinitiatieven die op grote schaal door zorgverleners worden ingezet, laten zien dat zorgverleners het belang ervan onderschrijven en gemotiveerd zijn de zorg continu te verbeteren. Het leren van elkaar en van ‘best practices’ kan het verbeterproces helpen versnellen. Bijzonder vernieuwend hierin zijn het verbeteren van de veerkracht en het aanpassingsvermogen van zorgprofessionals als de situatie daarom vraagt. Dit wordt verwoord in het moderne veiligheidsdenken zoals Safety-II en Just Culture. Het verbeteren van patiëntveiligheid is dan een combinatie van het streven naar zo min mogelijk zorggerelateerde schade aan patiënten en het continu aanpassen van zorgprocessen aan zich wijzigende omstandigheden om zo goed mogelijke patiëntgerichte zorg te leveren.
