Er is geen methode voor de beetregistratie die de garantie geeft dat er geen fout kan worden gemaakt. Evenmin zijn er beetregistratiematerialen die elke fout uitsluiten. Om de juiste beet te registreren en deze over te brengen in de articulator, lijken de capaciteiten van de tandarts en die van de tandtechnicus minstens zo belangrijk. Toch gaat het wel eens mis. Dan worden de gebitsmodellen niet in de juiste occlusie ingegipst - met een verkeerd werkstuk als resultaat. De indirect vervaardigde restauratie past dan niet in de mond van de patiënt, de tandarts stuurt deze terug en de tandtechnicus moet overmaken.
