Door de dalende kosten en de steeds snellere technologie komen we in een tijdperk waarin next-generation sequencing (NGS) onderdeel zal worden van routine genetische diagnostiek. Met name whole-genome en whole-exome sequencing zijn zeer krachtige diagnostische technieken, maar ze leiden tegelijkertijd tot een ongekende hoeveelheid genetische (risico-)informatie over een individu. In dit artikel wordt een van de meest prangende ethische vragen behandeld die voortkomt uit die overdaad aan informatie: op welke wijze kan een terugkoppelbeleid van genetische bevindingen op een verantwoorde manier worden vormgegeven? Deze vraag is met name relevant bij kinderen, voor wie tot nu toe een zeer restrictief terugkoppelbeleid werd gehanteerd.
