Het begin van de neuropsychiatrie zou geplaatst kunnen worden bij de klassieke Griekse geneesheren die reeds de samenhang onderkenden tussen gestoorde hersenfuncties en psychiatrische ziekten. Uit die tijd stammen ook de eerste beschrijvingen van bijvoorbeeld epileptische insulten, delieren en postpartumpsychosen. Zoals elegant beschreven door Godderis (1988) bleven in de daarop volgende eeuwen de opvattingen van Galenus in het denken over psychiatrische aandoeningen domineren. Van de Middeleeuwen tot in de achttiende eeuw was het gebruikelijk om geestesziekten te beschouwen als het gevolg van hersenaandoeningen (Verhoeven & Tuinier, 1999).